سال دهم، شماره دوم، پياپي 23، پاييز و زمستان 1398
سيداحمد حسيني / دانشجوي دكتري كلامي مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني ره s.ahmadhosseini@yahoo.com
محمد جعفري / دانشيار گروه كلام مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني ره mjafari125@gmail.com
دريافت: 10/06/1398 ـ پذيرش: 30/10/1398
چکيده
با مراجعه به متون ديني مي‌يابيم که اهل‌بيت براي تبيين شئون خويش استدلال عقلي و نقلي داشته‌اند. در اين مقاله با روش کتابخانه‌اي تحليلي، استدلال‌هايي که اين ذوات مقدس براي بيان مرجعيت ديني خود در برابر مخالفان يا شيعيان اقامه کرده‌اند، بررسي مي‌شود. اين ادله، گاهي برون‌مذهبي‌اند و گاهي درون‌مذهبي؛ يعني در آنها به آموزه‌هاي مسلّم ميان مسلمانان يا شيعيان استناد شده است. ايشان امام را محافظ شريعت، هادي به‌سوي دين، حجت‌الله، قيم و ملازم با قرآن کريم، واجب‌الاطاعه و محل نزول جبرئيل دانسته‌اند و براي اثبات مرجعيت ديني امام، به اين موارد استدلال کرده‌اند.
کليدواژ‌ه‌ها: مرجعيت ديني امام، تبيين عقلي، حجت خدا، حفظ دين.
