@article {
author = {Tvakkoli, Mohammad hadi},
title = {نقد و بررسی تفسیر «رؤیت خداوند به تعلق علم ضروری به خداوند»},
journal = {معرفت کلامی 28، بهار و تابستان 1401},
volume = {13},
number = {1},
pages = {81-96},
year  = {2022},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {Visibility of God is one of the important issues raised among the followers of Abrahamic religions. Paying attention to this issue in the Qur'an and Islamic tradition triggered Muslims to think of the ways to explain this issue. Except for some Muslims who clearly spoke about the attribution of the ‘attributes specific to possible beings’ to God, Many Muslims consider God exempt from special attributes of possible beings, and do not find the apparent meaning of God's visibility compatible with God's transcendence (tanzih) from ‘the attributes of possible beings’. The interpretation of "seeing God as having a ‘certain knowledge’ of God" is one of the most important interpretations proposed mainly by some Imamiyya and Mu'tazila. I try to examine the accuracy of this theory, in this article, using a descriptive-analytical method, by (1) examining the accuracy of using ‘seeing’ instead of “knowledge”; (2) investigating the possibility of attributing it to God; and (3) the correctness of the interpretation of seeing God as a ‘certain knowledge’ - as stated in the Qur'an and the Sunnah. Examining these three titles shows the strength of the mentioned interpretation; but at the same time, it faces some problems that impels us to a more accurate theory, i.e. "interpretation of seeing God as ‘immediate knowledge’”.},
keywords = {essential knowledge, vision of God, Mu'tazila, interpretation, assignment., },
title_fa = {نقد و بررسی تفسیر «رؤیت خداوند به تعلق علم ضروری به خداوند»},
abstract_fa ={رؤیت پذیری خداوند یکی از مسائل مهم مطرح شده در میان پیروان ادیان ابراهیمی به شمار می آید. در جهان اسلام نیز طرح این موضوع در قرآن و سنت موجب شد تا مسلمانان در تبیین این مسئله چاره اندیشی کنند. غیر از عده ای از ایشان که به صراحت از اتصاف خداوند به صفات مختص ممکنات سخن می گفتند، بسیاری از مسلمانان خداوند را از صفات خاص ممکنات مبرا دانسته، معنای ظاهری رؤیت پذیری خداوند را با تنزیه خداوند از صفات امکانی سازگار نمی یافتند. تأویل «رؤیت خداوند به تعلق علم ضروری به او» یکی از مهم ترین تأویلاتی است که عمدتاً از سوی برخی از امامیه و معتزله مطرح شده است. در این نوشتار سعی می شود تا از طریق توصیفی ـ تحلیلی، صحت این نظریه را باید از (1) بررسی صحت نامیده شدن «علم» به رؤیت؛ (2) بررسی امکان تعلق آن به خداوند؛ و (3) صحت تأویل رؤیت خداوند ـ بدان نحو که در قرآن و سنت مطرح شده ـ به علم ضروری مورد تأمل قرار گیرد. بررسی این سه عنوان نشانگر قوت تأویل مذکور است؛ اما در عین  حال با اشکالاتی مواجه است که ما را به گرویدن به نظریه ای دقیق تر، یعنی «تأویل رؤیت به علم حضوری» متمایل می سازد.},
keywords_fa = {تأویل ,معتزله ,تکلیف ,علم ضروری ,رؤیت خداوند ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/1004},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/6_22.pdf}
}