@article {
author = {, Rezvaneh and , Ali asghar},
title = {بررسی تطبیقی نسبت معرفت فلسفی با معرفت دینی در سیر تکاملی نفوس از دیدگاه صدرالمتألهین},
journal = {معرفت کلامی 29، پاییز و زمستان 1401},
volume = {13},
number = {2},
pages = {189-206},
year  = {2023},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {The basis of all knowledge is the knowledge of "existence". Molla Sadra considers knowledge a kind of existence and considers faith a kind of knowledge; therefore, following the theory of ‘analogical gradation’, he considers gradation in science and in faith as well. This means that the soul’s knowledge of religious issues is the same as its knowledge of philosophical and existential issues, and philosophical knowledge can be considered a kind of religious knowledge in this field. Therefore, existential truths such as God, prophet and Resurrection belong to philosophical knowledge or wisdom, which Molla Sadra considers their knowledge equivalent to religious or faith knowledge. Molla Sadra mentions different levels for this type of knowledge – according to analogical gradation- some of which are correct and some are incorrect. He believes the human soul gradually goes through the levels of perfection (in both philosophical knowledge and religious knowledge) and actualizes its potentialities, by going through different sensory, imaginary and intellectual levels, as well as acquiring different forms of acquired knowledge and intuitional knowledge. Along with other evidences such as the use of different names of wisdom, light and jurisprudence, this point shows that human beings achieve both philosophical and religious knowledge, as a result of perfection in their levels, which is a sign of the close connection between religious knowledge and philosophical knowledge. },
keywords = {: knowledge, perfection of self, Philosophical Knowledge, religious knowledge, Molla Sadra., },
title_fa = {بررسی تطبیقی نسبت معرفت فلسفی با معرفت دینی در سیر تکاملی نفوس از دیدگاه صدرالمتألهین},
abstract_fa ={اساس همه‌ی معارف، اصل شناخت «وجود» است. صدرالمتألهین علم را از سنخ وجود و ایمان را از سنخ علم می داند؛ لذا پیرو طرح نظریه‌ی تشکیک در وجود، تشکیک را در علم و نیز در ایمان جاری می داند؛ یعنی معرفت نفوس به متعلقات ایمانی، همان شناخت به متعلقات فلسفی و وجودی است و در این ساحت می توان معرفت فلسفی را از سنخ معرفت دینی دانست. لذا حقایق وجودیه ای مانند خدا، نبی، معاد و حشر، از متعلقات معرفت فلسفی یا حکمت است که صدرالمتألهین علم به آنها را معادل معرفت دینی یا ایمانی می داند. صدرا برای این نوع معرفت، طبق تشکیک وجود مراتب مختلفی را ذکر می کند که برخی از این مراتب، حقیقی و برخی غیرحقیقی اند. به بیان وی، نفس انسانی در اثر طی کردن مراتب مختلف حسی، خیالی و عقلی، و همچنین اکتساب صور مختلف در علم حصولی و نیز علم مکاشفه ای، به تدریج مراتب استکمال را (هم در معرفت فلسفی و هم معرفت دینی) طی می کند و از قوه به فعلیت می رسد. البته این امر در کنار قرائن دیگری چون استعمال اسامی مختلف حکمت، نور و فقه، نشان می دهد که نفوس انسانی در اثر استکمال در مراتب خود، هم به معرفت فلسفی و هم معرفت دینی دست می یابند که خود نشان از پیوند و ارتباط وثیق میان معرفت دینی و فلسفی دارد.},
keywords_fa = {معرفت، استکمال نفس، معرفت فلسفی، معرفت ایمانی، صدرالمتألهین ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/1016},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/12_6.pdf}
}