@article {
author = {Rezaeiyan Hagh, Mohammad and Qanbari , Bakhshali  and , Abdolhosein},
title = {مراتب معرفت به خداوند از نگاه دیونیسیوس و سهروردی},
journal = {معرفت کلامی 29، پاییز و زمستان 1401},
volume = {13},
number = {2},
pages = {57-72},
year  = {2023},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {One of the important topics and concerns of all mystical schools, which is significantly different from the approach of other intellectual fields, is how to know God. This mystical knowledge tried to reach a kind of direct knowledge, called intuitive knowledge. We can mention Dionysius and Suhrawardi - among the mystics and sages of the two great traditions of Christianity and Islam - who have common opinions on this issue. They believe the knowledge of God has different levels and evaluate its levels according to one’s closeness and distance from God. The first step of God’s knowledge is the level of affirmation (ijab), i.e. knowing and approaching God through rational knowledge (affirmative theology); and in the next level, is the negation of any imperfection from God (negative theology). According to the works of Suhrawardi and Dionysius, the levels of God’s knowledge is related to the levels of being, humans and angels. Suhrawardi and Dionysius believe that human’s or object’s degree of closeness or distance from the Divine lights depends on their ability. Dionysius considers the level of ‘negation of negation’ and what he calls ‘the Divine darkness’ as the highest level of knowledge. This darkness is, in fact, the result of the brightness and abundance of light such that it prevents human seeing and understanding by his/her eye and intellect until it enters the darkness beyond reason where, according to Suhrawardi, knowledge is lost in the known},
keywords = {God, negative knowledge, negation of negation, Divine darkness, light of the lights, Dionysius, Suhrawardi., },
title_fa = {مراتب معرفت به خداوند از نگاه دیونیسیوس و سهروردی},
abstract_fa ={چگونگی معرفت به خداوند از مباحث و دغدغه های مهم همه‌ی مکاتب عرفانی است که با رهیافت سایر حوزه های فکری تفاوت معناداری دارد. این معرفت عرفانی درصدد دستیابی به معرفت بی واسطه است که از آن با عنوان معرفت شهودی یاد می کنند. از میان عارفان و حکمای دو سنت بزرگ مسیحیت و اسلام می توان دیونیسیوس و سهروردی را یاد کرد که در این موضوع نظرات مشترکی دارند. ایشان بر ذومراتب بودن شناخت خدا باور دارند و مراتب آن را با توجه به قرب و بعد انسان می سنجند. نخستین گام در معرفت خداوند، مرتبه‌ی ایجاب است که همان شناخت و راهیابی به خداوند از طریق معرفت عقلانی (الهیات ایجابی) است؛ و در مرتبه‌ی بعد، سلبِ هرگونه نقص از خداوند (الهیات سلبی) است. مراتب معرفت خدا در آثار سهروردی و دیونیسیوس به واسطه‌ی نور، با مراتب هستی، انسان و فرشتگان مرتبط می شود. سهروردی و دیونیسیوس معتقدند که میزان قرب و بعد اشیا و انسان ها نسبت به تابش انوار الهی، به قابلیتِ قابل بستگی دارد. دیونیسیوس مرتبه‌ی سلبِ سلب و رسیدن به مرتبه ای را که از آن با عنوان ظلمت الهی یاد می کند، بالاترین سطح معرفتی می داند. درواقع این ظلمت، حاصل روشنی و وفور نوری است که راه دیدن و ادراک را بر چشم و عقل انسان می بندد تا اینکه به تاریکی ورای عقل وارد شود؛ جایی که به قول سهروردی، معرفت در معروف گم شود.},
keywords_fa = {خدا ,سهروردی ,نورالانوار ,دیونیسیوس ,ظلمت الهی ,سلبِ سلب ,معرفت سلبی ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/1017},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/4_23.pdf}
}