@article {
author = {Ghaemi, Afarin},
title = {ارزیابی تقریرهای «برهان تمانع» و لوازم آنها},
journal = {معرفت کلامی 30، بهار و تابستان 1402},
volume = {14},
number = {1},
pages = {57-76},
year  = {2023},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {The "Argument of Tamanu" is an argument that is inspired by the Qur'an, especially the verse "Have they taken gods from the earth who raise [the dead]?" (21: 21), which has been presented in various versions, and monotheism in Creation and Lordship, both in creation and legislation is proved through it. This argument is not limited to the assumption of the disagreement of multiple gods, but also includes the assumption of the agreement of the gods in creation and planning, and even the general difference between the two gods. Therefore, this argument is explained based on the multiplicity of compatible powers and wills and the resistance of wills and powers. The invalid sequence of the assumption of two essentials, in some versions is the non-existence of the universe, and in some versions, the disharmony of beings, and in some versions, the necessity of combining the essences of the assumptions, and in some versions, contradiction or inconsistency. Using the analytical-explanatory method, the deskresearch has investigated various assumptions and versions and problems raised about "argument of Tamanu" and its usefulness in proving various aspects of subjective and verbal monotheism. As a result, one of the definite presuppositions of this argument is the unity of the universe and one of the most important bases for dispelling its doubts and divisions is the Rule of "Basit-ol-Haqiqah".  With this statement, we can also conclude the argument of "Intrinsic Monotheism"; Because God's attributes and actions are the manifestation of his attributes},
keywords = {Tamanu, overcoming, intrinsic monotheism, Creative Monotheism, Divine Monotheism., },
title_fa = {ارزیابی تقریرهای «برهان تمانع» و لوازم آنها},
abstract_fa ={«برهان تمانع» برهانی است که با الهام از قرآن، به ویژه آیه‌ی «لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا» (انبیاء: 21) مطرح و با تقریرهای گوناگون ارائه، و توحید در خالقیت و ربوبیت، اعم از ربوبیت تکوینی و تشریعی با آن اثبات می شود. «برهان تمانع» به فرض اختلاف آلهه متعدد اختصاص ندارد و فرض توافق آلهه در خلق و تدبیر و حتی تباین کلی دو واجب را نیز شامل می شود. ازاین رو برهان را براساس تعدد  قدرت ها و اراده های متوافق و تمانع اراده ها و قدرت ها تبیین نموده اند. توالی فاسد فرض دو واجب در برخی از تقریرها عدم تکون عالم، و در برخی ناهماهنگی موجودات، و در برخی لزوم ترکب ذاتین مفروضین، و در برخی فروض، تضاد یا تناقض است. هدف این پژوهش که با روش کتابخانه ای تهیه و به روش تحلیلی ـ تبیینی ارائه  شده، بررسی فروض گوناگون و تقریرها و اشکالات مطرح شده درباره «برهان تمانع» و میزان کاربری آن در اثبات ابعاد گوناگون توحید ذاتی و افعالی است. حاصل اینکه یکی از پیش فرض های قطعی این برهان وحدت عالم و از اهمّ مبانی دفع شبهات و شقوق آن، «صرف الوجود و بسیط الحقیقه بودن واجب» است. با این بیان می توان از این برهان، «توحید ذانی» را نیز نتیجه گرفت؛ زیرا صفات و افعال واجب، جلوه و تجلی ذاتیات اوست.},
keywords_fa = {فرجه ,توحید ذاتی ,تمانع ,توحید ربوبی ,توحید خالقی ,تغالب ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/1073},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/4_24.pdf}
}