@article {
author = {Jafari, Mohammad},
title = {چیستی وحی از دیدگاه ملّا‌صدرا},
journal = {معرفت کلامی 2، تابستان 1389},
volume = {1},
number = {2},
pages = {5-34},
year  = {2010},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {The question of the nature of revelation in the view of various thinkers has been of special interest, and philosophers' audacity to embark on this area and delve into the various aspects of revelation meets full approval. The philosophers' embarkment on this subject is an active step towards the integration between religion and philosophy and philosophical analysis of religious teachings. Mulla Sadra considers that revelation is far too high above any sort of perception. He thinks revelation is initiated by God and it is conveyed to people by the prophet, and along with his perfectness of intellect, imagination and sensation, is chosen by God to carry out a mission and it is through the union with active intellect that the prophet attains heavenly knowledge.
According to Mulla Sadra, revelation is verbal and propositional which is reduced to the existential states of the universe and prophet's psychological nature and intellectual, ideal and sensory levels.
The most important finding of this article is that Mulla Sadra sees that the verbal form of revelation demands certain mechanisms. To sum up, it is possible to suppose that the positive aspects of the philosophical theory of revelation camcontribute to completing and enriching the study of revelation in the Qur'an especially concerning such questions like revelation's being exemplified, visual or audiable, and if not attention is given to this idea, serious prolems will remain unsolved.
},
keywords = {revelation, inspiration, Imaginative Power, Active Intellect, Rational Power, Realms, Minds, Exemplification, },
title_fa = {چیستی وحی از دیدگاه ملّا‌صدرا},
abstract_fa ={همواره بحث از چیستی وحی از منظرهای گوناگون بحثی جذاب بوده است. در این میان، جسارت  حکیمان در ورود به این عرصه و دست اندازی به فهم ابعاد و اضلاعِ وحی ستودنی است. فلاسفه،  با طرح این بحث، گام مؤثّری در راه تلفیق دین و فلسفه و تحلیل فلسفی آموزه های دینی  برداشتند. ملّاصدرا وحی را نوری می داند که طوری ورای طور سایر مدرَکات دارد. وی فاعل  وحی را خدا و البته حامل آن را نبی می داند که افزون بر کمال سه قوّة عاقله، متخیّله،  و حاسّه، از جانب خدا نیز مأموریت یافته است و از رهگذرِ وحدت با عقل فعّال، به درک  معارف ملکوت می رسد. وحی در اندیشة وی، گزاره ای و زبانی بوده که از طریق تنزّل در  مراتب وجودی عالم و انشای نفسانیِ نبی، رقم خورده و دارای مراتب عقلانی، مثالی، و حسّی  می گردد.
مهم ترین دستاورد این مقاله آن است که زبانی بودن وحی در نظریه ملّاصدرا، سازوکار  لازم را می یابد. در نگاه نهایی، می توان ادّعا نمود که پاره های مثبتِ نظریة وحی فلسفی  می تواند در تکمیل و غنای وحی شناسی قرآنی، به ویژه در مباحثی همچون تمثّل و دیداری  و شنیداری شدن وحی، ما را مدد رساند و عدم اعتنا به این دیدگاه، چالش های جدّیِ فرارویِ  وحی را بی پاسخ می گذارد.},
keywords_fa = {وحی ,عقل فعّال ,الهام ,عقول ,عوالم ,قوّه متخیّله ,قوّه عاقله ,تمثّل. ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/16},
eprint = {}
}