@article {
author = {Tashakori saleh, Abuzar},
title = {«معیار» گزینش انسان به‌عنوان «خلیفة الهی» از نگاه قرآن},
journal = {معرفت کلامی 32 ، بهار و تابستان 1403},
volume = {15},
number = {1},
pages = {67-88},
year  = {2024},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {10.22034/kalami.2024.5001148},
abstract = {The Quran designates humans as God’s vicegerents but does not explicitly state the criterion for this role. Due to its fundamental role in Islamic humanities, discovering this criterion through a systematic reference to verses has many implications. Using the analytical-interpretative method, this study seeks to discover this criterion from the Quran. The findings show that two verses of the Quran can be used as the criterion for vicegerency: 1. verse 31 of Surah Al-Baqarah, which mentions teaching Adam the names as the criterion for vicegerency and shows that Adam’s having knowledge means his knowledge of all the divine names and attributes as well as all creatures. The other is verse 72 of Surah Al-Ahzab, which speaks of the heavens, the earth, and the mountains refusing to accept God’s trust and the wrongful and ignorant man’s acceptance of it. According to this verse, there is a meaningful relationship between the two attributes of wrongfulness and ignorance and accepting the trust. Based on the research, the only exclusive criterion for humans is their voluntary self-purification and their move from the depths of oppression and ignorance to justice and knowledge. Man can follow the path of divine vicegerency and become a sincere and mortal servant and vicegerent to God and the manifestation of all divine names and attributes. },
keywords = {human vicegerency, criterion of vicegerency, Teaching of Names, offering the trust, bearing the trust, wrongful and ignorant man, voluntary self, purification, },
title_fa = {«معیار» گزینش انسان به‌عنوان «خلیفة الهی» از نگاه قرآن},
abstract_fa ={در قرآن از انسان به خلیفة خدا در روی زمین تعبیر شده؛ اما به «معیار»ی که طبق آن این شایستگی را دریافت کرده، تصریح نشده است. کشف این معیار از طریق رجوع روشمند به آیات، به ‌دلیل نقش مبنایی آن در علوم انسانی اسلامی، آثار فراوانی در پی دارد. در این پژوهش به ‌دنبال کشف این معیار از قرآن به ‌روش تحلیلی ـ تفسیری هستیم. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که از دو آیة قرآن معیار خلافت را می‌توان استفاده کرد: یکی آیة 31 سورة بقره، که تعلیم اسما به آدم را معیار خلافت او ذکر کرده است. تأمل در آیه نشان می‌دهد که مقصود از علم پیدا کردن آدم عبارت است از علم به همة اسما و صفات الهی و نیز علم به همة مخلوقات. دیگری آیة 72 سورة احزاب است که در آن، سخن از خودداری آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها از پذیرش امانت خداوند و قبول آن از سوی انسان ظلوم و جهول به‌ میان آمده است. مطابق این آیه نیز رابطة معناداری میان دو صفت ظلوم و جهول و پذیرش امانت وجود دارد. بر اساس این پژوهش، آنچه به‌عنوان معیار فقط در انسان یافت می‌شود، این است که می‌تواند تزکیة ارادی داشته باشد و از حضیض ظلم و ظلمت جهل به‌سوی روشنای عدل و درجات رفیع علم، مسیر خلافت الهی را طی کند و در بالاترین جایگاه، بندة مخلَص و فانی و خلیفة خدا در زمین و مظهر همة اسما و صفات الهی گردد.},
keywords_fa = {خلافت انسان ,معيار خلافت ,تعليم اسما ,عرضة امانت ,حمل امانت ,انسان ظلومِ جهول ,تزکية ارادي ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/5001148},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/5001148-1747545206.pdf}
}