@article {
author = {Goli, Javad},
title = {نقد و بررسی دیدگاه نصر حامد ابوزید درباره‌ی چیستی وحی قرآنی},
journal = {معرفت کلامی 6، تابستان 1390},
volume = {2},
number = {2},
pages = {51-78},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {One of the most important issues on which Abu-Zayd, a contemporary Egyptian thinker, presents challenging views is the nature of Quranic revelation. The present paper comments on his views on the nature of Quranic revelation. Therefore, the author criticizes Abu-Zayd views which are presented in his works through a descriptive-analytical method.
The historicity of the Quran and its interaction with reality are the common core of Abu-Zayd's views about the nature of Quranic revelation. In his first theory, Abu-Zayd considers Quranic revelation as a man-made text and outcome of a verbal communication between God and the Holy Prophet. However, in his second theory, he defines the Quran as a kind of text and product of the Holy Prophet's religious experience, and in his third theory, he considers the Qur’an as a set of discourses.
The proofs of the common core which Abu-Zayd uses to back his view contradict intellectual proofs and God's wisdom. The contradiction between his first view and those proofs proving the speaking of the Quran and the essential difference between the Quranic revelation and religious experience in addition to the incompatibility between the content of the Quran and experimental view of revelation are among the weaknesses in his second and third views.
},
keywords = {Nasr Hamid Abu-Zayd, Quranic revelation, Mohammad Arkun, religious experience, },
title_fa = {نقد و بررسی دیدگاه نصر حامد ابوزید درباره‌ی چیستی وحی قرآنی},
abstract_fa ={چیستی وحی قرآنی یکی از مهم ترین موضوعاتی است که ابوزید، اندیشمند معاصر مصری، دیدگاه هایی بحث انگیز را درباره‌ی آن مطرح کرده است. هدف از این پژوهش، بررسی و نقد دیدگاه های مزبور با محور قرار دادن آثار ابوزید و با شیوه‌ی توصیفی و تحلیلی است. تاریخمندی قرآن و تعامل آن با واقعیت، هسته‌ی مشترک دیدگاه های ابوزید درباره‌ی چیستی وحی قرآنی است. او در نظریه‌ی نخستین خود، وحی قرآنی را متنی بشری و محصول ارتباط زبانی خدا و پیامبر دانسته؛ در نظریه‌ی دومش، قرآن را از سنخ متن و محصول تجربه‌ی دینی پیامبر معرفی کرده و سرانجام در نظریه‌ی سوم خود، قرآن را مجموعه ای از گفتمان ها به شمار آورده است. ادله‌ی هسته‌ی مشترک دیدگاه ابوزید با ادله‌ی عقلی و حکمت خداوند منافات دارد. ادله‌ی اثبات کننده‌ی ناطق بودن قرآن نیز با دیدگاه نخستین ابوزید در تنافی است. همچنین تفاوت ماهوی وحی قرآنی با تجربه‌ی دینی و ناسازگاری محتوای قرآن با نگاه تجربی به وحی از مهم ترین اشکال  های نظریه دوم و سوم ابوزیدند.},
keywords_fa = {نصر حامد ابوزید ,وحی قرآنی ,محمد ارکون ,تجربه دینی. ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/633},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/3_0.pdf}
}