@article {
author = {Fakhar Noughani , Vahideh and Hosseini Shahroudi , Syed Morteza},
title = {بررسی تطبیقی دلالت معجزه بر صدق ادعای نبوت از دیدگاه ابن رشد و علّامه طباطبائی},
journal = {معرفت کلامی 13، پاییز و زمستان 1393},
volume = {5},
number = {2},
pages = {29-48},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {A miracle is a supernatural act or event intended to demonstrate to people the veracity of prophets’ assuming prophethood. The important question which arises here is about the type of evidence miracles have and its relation with the veracity of assuming prophethood. There is a total disagreement over this point between Allame Tabatabai and Ibn-e-Rushd, two Muslim thinkers. Emphasizing the disproportion between current miracles and assuming prophethood, Ibn-e-Roshad rejects the idea that there is a logical relation between miracles and substantiating prophethood and regards the evidence confirming it as persuasive. Allame tabatabai, however, resting on the rule of judgment of patterns, considers these indications as rational and the certainty which they show as logical. In Ibn-e-Rushd’s opinion, the only way to prove the veracity of prophethood is to deliberate on the content of divine revelation and understand its difference from the other branches of human knowledge. As for Allame Tabatabai, he holds that the claim of prophethood is rendered acceptable only when miracles occur},
keywords = {: miracle, logical indication, persuasive indication, logical certainty, psychological certainty, Allame Tabatabai, Ibne-Rushd, },
title_fa = {بررسی تطبیقی دلالت معجزه بر صدق ادعای نبوت از دیدگاه ابن رشد و علّامه طباطبائی},
abstract_fa ={پدیده‌ی معجزه امری خارق عادت است که آن را انبیای الهی به منزله‌ی دلیلی بر صدق نبوت خود به مخاطبان نشان می دهند. یکی از پرسش های مهم در این باره، نوع دلالت معجزات و رابطه‌ی آن با صدق ادعای نبوت است. در میان اندیشمندان اسلامی دیدگاه ابن رشد و علّامه طباطبائی در این زمینه کاملاً مخالف یکدیگر است. ابن رشد با تأکید بر عدم سنخیت میان معجزات فعلی و ادعای نبوت، رابطه‌ی منطقی میان معجزات و اثبات نبوت را رد می کند و دلالت آن را اقناعی می داند، درحالی که علّامه طباطبائی با استناد به قاعده‌ی حکم الامثال، این دلالت را از نوع دلالت های عقلی، و یقین حاصل از آن را یقین منطقی می داند. از نظر ابن رشد تنها راه اثبات صدق نبوت، تأمل در محتوای وحی الهی و درک تفاوت آن با دیگر معارف بشری است، درحالی که از منظر علّامه طباطبائی اثبات صدق نبوت انبیای الهی تنها در پرتو تحقق معجزات امکان پذیر است.},
keywords_fa = {معجزه ,یقین منطقی ,علامه طباطبائی ,دلالت منطقی ,دلالت اقناعی ,یقین روان شناختی ,ابن رشد ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/699},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/2_7.pdf}
}