@article {
author = {Sajedi, Abolfazl and Sajedi, Hamed},
title = {رؤیاانگاری وحی؛ نقدی بر آرای دکتر سروش},
journal = {معرفت کلامی 14، بهار و تابستان 1394},
volume = {6},
number = {1},
pages = {31-54},
year  = {2015},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {One of the assumptions recently made by some authors is considering revelation as a dream and replacing the notion of "interpretation of the Quran" with "explanation of the Quran". In this hypothesis, revelation is considered as a kind of dream and therefore understanding its contents is only possible through interpretation. Abdulkarim Soroush claims that this hypothesis enjoys enough textual and historical evidence. The present paper reviews the evidence for this hypothesis and, through a phenomenological outlook, sets the following criteria for judgment about this issue: reference to the revelation itself, the states and words of those who have a revelation from God, and the people who are closest to them. This article rejects his proofs for denying any verbal communication between the creator and the creature in revelation, and then presents evidence for the realization of revelation in the state of wakefulness. At the end of the paper, it is proved that revelation, even if it is a dream, does not need to be interpreted and explained. In this library - based study, an analytical – critical research method is used.},
keywords = {: the word of God, the Quranic revelation, dream, interpretation, Abdulkarim Soroush., },
title_fa = {رؤیاانگاری وحی؛ نقدی بر آرای دکتر سروش},
abstract_fa ={یکی از فرضیاتی که به تازگی برخی نویسندگان مطرح کرده اند، رؤیاانگاری وحی قرآنی و جای گزین کردن «تفسیر قران» با «تعبیر قرآن» است. در این فرضیه وحی مصداقی از رؤیا شمرده می شود و درنتیجه فهم محتوای آن تنها با خواب گزاری میسر است. به ادعای دکتر عبدالکریم سروش این فرضیه از شواهد درون متنی و تاریخی کافی برخوردار است. مقاله پیش رو به بررسی و نقد ادله و شواهد این فرضیه می پردازد و با نگاهی پدیدارشناختی، مراجعه به خود وحی و حالات و سخنان دریافت کننده وحی و نزدیک ترین افراد به وی را معیاری برای قضاوت در این  باره قرار می دهد. این نوشتار، ادله‌ی وی برای نفی ارتباط کلامی بین خالق و مخلوق در وحی را کانون مناقشه قرار می دهد و در ادامه شواهد تحقق وحی در حالت بیداری را ارائه می کند. در خاتمه بحث اثبات می شود که وحی حتی اگر در رؤیا هم باشد، نیاز به تعبیر و خواب گزاری ندارد. در این نوشتار روش مطالعه، کتابخانه ای و روش تحقیق، تحلیلی نقدی است.},
keywords_fa = {رؤیا ,وحی قرآنی ,کلام خدا ,تعبیر ,عبدالکریم سروش ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/709},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/2_8.pdf}
}