@article {
author = {Saeidi, Ahmad},
title = {عصمت عقل و خطای عقلا},
journal = {معرفت کلامی 17، پاییز و زمستان 1395},
volume = {7},
number = {2},
pages = {7-31},
year  = {2017},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {Undoubtedly, reason has a specific limit and (independent of other faculties) it is incapable of perceiving certain things. But what is the limit of reason and to where does it extend; who is capable of determining its limit? Does reason commit error even in its own domain? In this paper, effort has been made to support the claim that the authoritativeness and infallibility of reason is inherent in the limited area which itself distinguishes. That is, first, determining the limits of reason cannot be entrusted to anything other than reason itself; and any effort to limit reason outside of the domain of reason can only be an admonition for reason so as to free itself from simple or complex ignorance and come to find “knowledge” or “knowledge of knowledge” as its limits. Second, reason does not commit error in its own domain and apparent errors of reason have to do with the other dimensions of a rational human being. Third, casting doubt on the capability of reason and denial of its infallibility within the limits it has been created, has no end other than being caught in the trap of some kind of pervasive skepticism which is contrary to man’s God-given nature [fiṭrah].},
keywords = {: reason; men of reason; rational argumentation; authoritativeness; inherent., },
title_fa = {عصمت عقل و خطای عقلا},
abstract_fa ={بی تردید عقل حد مشخصی دارد و (مستقل از دیگر قوا) از درک پاره ای امور عاجز است؛ اما محدوده‌ی عقل تا کجاست و چه کسی می تواند حدود آن را مشخص کند؟ آیا عقل در قلمرو خود نیز خطا می کند؟ در این مقاله، به دنبال اثبات این ادعا بوده ایم که حجیت و عصمت عقل در محدوده ای که خود تشخیص می دهد، ذاتی است و قابل کم و زیاد شدن از بیرون نیست؛ یعنی اولاً تعیین حدود عقل را نمی توان به غیر عقل سپرد؛ و هر تلاشی برای تحدید عقل از بیرون عقل، تنها می تواند تنبیهی برای عقل باشد تا خود را از جهل بسیط یا مرکب به در آورد و به محدودیت های خود، «علم» یا «علم به علم» پیدا کند؛ ثانیاً عقل در قلمرو خود خطا نمی کند و خطاهای به ظاهر عقلی، به دیگر ابعاد انسان عاقل بازمی گردند؛ ثالثاً تشکیک در توان عقل و انکار عصمتِ عقل در محدوده ای که برای آن آفریده شده است، سرانجامی جز گرفتار شدن در نوعی شکاکیت فراگیر و خلاف فطرت ندارد.},
keywords_fa = {عقل ,ذاتی ,استدلال عقلی ,حجیت ,عقلا ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/744},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/1_11.pdf}
}