@article {
author = {Jafari, Mohammad and , Mahdi},
title = {بررسی و نقد رویکرد «تفکیک» با تأکید بر آراء میرزا مهدی اصفهانی  در باب «حقیقت عقل و حوزه‌ی اعتبار و کارکردهای آن»},
journal = {معرفت کلامی 22، بهار و تابستان 1398},
volume = {10},
number = {1},
pages = {117-190},
year  = {2019},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8876},
eissn = {2980-8316},
doi = {},
abstract = {The so-called "disconnection" approach to the question of the truth of reason and the scope of its validity and functions contradicts the famous Shiite approach. Based on this approach, human reason is inherently at odds with his spirit. The reason is evolvable, but the human spirit is always dark. This approach considers the function of reason in religious use limited to understanding practical matters, and the function of science limited to understanding theoretical matters. Mirza Mehdi Esfahani considers the certainty derived from sense, book, and tradition to be true, but does not validate the certainty which is derived from any argument. Followers of the “disconnection" approach generalize the forbidden analogy embedded in religion to philosophical arguments, and they oppose any deep rationalization. Mirza Mehdi Esfahani considers the theoretical reference to the method of "religious education" as merely a hint of the nature, not an argument. With the method of "inter-religious" research we criticize these beliefs: according to the verses and narrations, human reason is a level of his soul and can come to a correct understanding of theoretical and practical matters by reasoning with clear premises. In the Quran and traditions, rational reasoning has been widely used to prove theoretical and practical facts},
keywords = {The “Disconnection” Approach, reason, foundationalism, Analogy., },
title_fa = {بررسی و نقد رویکرد «تفکیک» با تأکید بر آراء میرزا مهدی اصفهانی  در باب «حقیقت عقل و حوزه‌ی اعتبار و کارکردهای آن»},
abstract_fa ={رویکرد موسوم به «تفکیک» در موضوع حقیقت عقل و دامنه‌ی اعتبار و کارکردهای آن، با رویکرد مشهور شیعی اختلاف نظر دارد. بر اساس رویکرد «تفکیک»، عقل انسان در تغایر ذاتی با روح اوست. عقل قابل تکامل است، ولی روح انسان همواره تاریک است. این رویکرد کارکرد عقل را در استعمالات دینی، منحصر به درک امور عملی، و کارکرد عِلم را منحصر به درک امور نظری می داند. میرزا مهدی اصفهانی یقین حاصل از حس و کتاب و سنّت را مطابق با واقع می داند، اما یقین حاصل از هر گونه استدلالی را معتبر نمی شمرد. پیروان رویکرد «تفکیک»، قیاسِ نهی شده در دین را به براهین فلسفی تعمیم داده، با هرگونه تعقّل عمیق مخالفت می ورزند. میرزا مهدی اصفهانی ارجاع نظری به بدیه را در مقابل روش «تعلیم دینی» می داند که صرفاً تذکر به فطرت است و نه استدلال. با روش پژوهش «درون دینی»، در نقد این باورها می گوییم: بر اساس آیات و روایات، عقل انسان مرتبه ای از روح اوست و می تواند با استدلالات متّکی به مقدّمات روشن، به درک صحیحی از امور نظری و عملی برسد. در قرآن و روایات، به وفور، از استدلالات عقلی، برای اثبات حقایق نظری و عملی استفاده شده است. },
keywords_fa = {عقل ,قیاس ,مبناگروی ,رویکرد «تفکیک» ,},
url = {https://kalami.nashriyat.ir/node/804},
eprint = {https://kalami.nashriyat.ir/sites/kalami.nashriyat.ir/files/article-files/12.pdf}
}