Ma`rifat Kalami

مسئله هویت شخصی، سال¬هاست که ذهن اندیشمندان را به خود مشغول کرده است. دیدگاه¬هایی برای پی بردن به ماهیت هویت شخصی، مطرح شده¬اند. مهم¬ترین این دیدگاه¬ها، دیدگاه¬های استمرار روانی و استمرار جوهری غیر فیزیکی می¬باشند. طرفداران دیدگاه¬ استمرار روانی می‌گویند، تداوم ما شامل یک رابطه روان‌شناختی است که می¬¬تواند معیارها و ملاک¬های متفاوتی مانند حافظه، باورها، خاطرات و غیره را داشته باشد. در تحقیقاتی که با روش تجربی صورت گرفته است، در کنار این ملاک¬ها، برخی اخلاق را نیز معیاری برای تحقق هویت شخصی مطرح نموده¬اند. در این نوشتار خواهیم گفت، بر مبنای پذیرش دیدگاه استمرار روانی و با توجه به مطالعات صورت¬گرفته، نه تنها اخلاق در تحقق هویت شخصی نقش دارد بلکه نسبت به سایر معیارهای استمرار روانی مانند حافظه، ادراکات، تمایلات، شخصیت وغیره، با فاصله بسیار زیادی در صدر قرار دارد. بر مبنای پذیرش دیدگاه استمرار جوهری غیر فیزیکی، که دیدگاه مورد پذیرش ما است، هویت ثابت «من»، جوهری فرامادی است، که تمام حالات مختلف درونی از جمله اخلاق، قائم به آن است. بنابراین اخلاق نمی-تواند هویت فلسفی ما را شکل دهد.