معرفت کلامی

رؤیت الهی که در آیات و روایات متعدد به آن تصریح شده، از مسائل اختلافی میان متفکران مسلمان بوده است به طوریکه در توضیح و توجیه این مسئله، مواضع متعددی گرفته‌اند؛ برخی به رؤیت با چشم سر قائل شده و برخی دیگر آن را نفی کرده‌ و رؤیتی غیر از رؤیت با چشم ظاهری را پذیرفته‌اند. در این میان، جوادی آملی به عنوان یکی از شارحان بزرگ حکمت متعالیه صدرایی، در آثار خود به این مسئله ورود کرده‌ است. مسئله اصلی در این تحقیق، بررسی امکان رؤیت خداوند از منظر استاد جوادی در دو حوزه رویت حسی و عقلی است که با روش توصیفی-تحلیلی پردازش شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که وی علاوه بر اینکه با ادله متعدد ایجابی محال بودن رویت حسی خداوند را به اثبات می رساند و به نقد ادله دیدگاه مخالف می پردازد، برخلاف اکثر متفکران، متفطنِ مساله رؤیت عقلی شده و با ادله مختلفی آن را نیز نفی می‌کند.