معرفت کلامی

بر اساس نظریه بینامتنیت هیچ نوشته یا مطلبی نیست مگر آنکه از متون دیگر گرفته شده باشد. قرآن مجید که معجزه پیامبر اکرم (ص) و برای هدایت بشریت فرستاده شده است در بسیاری از متون دینی و کلام‌ بزرگان دین الهام بخش بوده است. نهج‌البلاغه یکی از متونی است که از قرآن فراوان متأثر بوده و رابطه بینامتنی آن با آیات قرآن بسیار است، بررسی تمام ابعاد بینامتنیت نهج‌البلاغه و قرآن به پژوهش‌های بسیار نیاز دارد. این تحقیق با تمرکز بر موضوع «نبوت» با روش توصیفی- تحلیلی در پی پاسخ به این سؤال است که بررسی روابط بینامتنی «نبوت» در نهج‌البلاغه و قرآن در سطح بینامتنی اشاره‌ای چگونه است؟ نتایج تحقیق نشان داد که امام علی (ع) به صورت گسترده با الهام از آیات قرآن، مسائل نبوت بویژه نبوت خاصه را تبیین فرموده است. نبوت عامه 22 بار اشاره شده است که مسائلی مانند: انتخاب پیامبران برای هدایت، پیمان گرفتن خداوند از پیامبران، وظیفه تبلیغ انعکاس یافته است. نبوت خاصه 45 بار اشاره گردیده و موضوعاتی مانند: آشنا بودن پیامبر خاتم (ص) برای پیروان ادیان دیگر، هدایت عرب جاهلیت و نجات آنان از آتش جهنم، بشارت بر نبوت پیامبر خاتم، اهل بیت (ع) جانشینان پیامبر (ص) آمده است.