بررسي الهيات طبيعي از ديدگاه بارت

سال نهم، شماره اول، پياپي 20، بهار و تابستان 1397

مهرداد نديمي / دانشجوي دكتراي حكمت متعاليه دانشگاه فردوسي     alinadimi59@gmail.com
يوسف دانشور / استاديار مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني ره    yousef.daneshvar@gmail.com
دريافت: 20/12/96 ـ پذيرش: 15/5/97

چکیده
الهیات طبیعی به‌طور سنتی نقش حلقة ارتباط بین معرفت زمانه و تعالیم وحیانی را در ادیان ابراهیمی ایفا می‌کرده است. با‌این‌حال، هرگز اعتبار و امکان این الهیات مورد وفاق الهی‌دان‌های این ادیان نبوده است. کارل بارت -که بسیاری او را مهم‌ترین و تأثیرگذارترین الهی‌دان پروتستان و حتی مسیحی در قرن بیستم می‌دانند- با هر دستگاه فکری‌ای که باورهای مسیحی را بر یافته‌های ذهن و ضمیر بشری مبتنی سازد، به‌شدت مخالفت می‌کند. از‌این‌رو، مي‌توان او را نماد مخالفت بی‌امان با الهیات طبیعی در دورة معاصر دانست. در این مقاله تلاش کرده‌ایم تا نشان دهیم  نقد بارت بر الهیات طبیعی، از سويی ریشه در تحلیل او از نقش این الهیات در تاریخ مسیحیت دارد؛ و از‌سوي ديگر مبتنی است بر قرائتی خاص از برخی آموزه‌های مسیحی؛ اما اگر از منظری معرفت‌شناختی بنگریم،‌ به‌نظر مي‌رسد التزام به لوازم موضع بارت ضد الهیات طبیعی، الهیات وحیانی را نیز با مشکلاتی جدی مواجه خواهد ساخت.
کلید‌واژه‌ها: بارت، الهیات طبیعی، الهیات وحیانی، الهیات کلمه، گناه اولیه.