معرفت کلامی

تاکنون مسئله تعارض علم و دین رویکردهاى گوناگونى به خود دیده است. در این میان پوزیتیویست‏ها و تحلیلگران زبانى توجه به مسئله زبان را مسیرى مناسب براى رسیدن به حل این مسئله دانسته‏اند. «المنار» و «المیزان» رویکرد پوزیتیویستى را یک‏سره انکار مى‏کنند. همچنین اگرچه در برخى عبارات «المنار» و «المیزان» شائبه استفاده از راه‏حل تحلیلگران زبانى وجود دارد، ولى آنان را نمى‏توان از هواداران این رویکرد برشمرد. عبارات «المنار» و «المیزان» ابزارانگارى علمى را نیز برنمى‏تابد و ایشان را باید در زمره واقع‏گرایان علمى قلمداد کرد. مواجهه «المنار» با راه‏حل تأویل نیز با «المیزان» متفاوت است. رشیدرضا این راه‏حل را راه‏حلى مناسب براى ترسیم رابطه علم و دین نمى‏داند؛ اما در مقابل علامه طباطبائى فى‏الجمله از این رویکرد به صورت روشمند بهره مى‏گیرد.