بررسي نقش قرآن کريم در راهبري کلام اسلامي با رويکرد نقادانه به آراء خاورشناسان

سال چهاردهم، شماره اول، پياپي 30، بهار و تابستان 1402، ص 7-24

نوع مقاله: پژوهشي
عليرضا اسعدي/ استاديار گروه فلسفه و کلام پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي     asaadi@isca.ac.ir
دريافت: 30/02/1402 ـ پذيرش: 26/06/1402

چکيده
از مهم‌ترين عرصه‌هاي اثرگذاري معارف قرآني در يک حوزه دانشي، عرصه «مديريت و راهبري» آن حوزه است. اين مقاله با روش توصيفي ـ تحليلي و با رويکردي نقادانه به آراء خاورشناسان، نقش قرآن در راهبري علم کلام را بررسی کرده و نشان داده که ازيک‌سو قرآن کريم با تأييد روش عقلي و الهام‌بخشي، استدلال و رديه‌نويسي مسلمانان را به رويکرد عقلي در کلام ترغيب نموده و درون‌مايه‌هاي استدلالي موجود در قرآن کريم الهام‌بخش استدلال‌هاي کلامي به مسلمانان بوده است. از سوي ديگر مسلمانان با اهتمام ويژه به آموزه‌هاي قرآني و مقدم ساختن آنها در چينش مسائل کلامي و اولويت‌بندي آموزه‌هاي اعتقادي از قرآن تأثير پذيرفته‌اند. اثبات اين نقش‌آفريني‌ها به ابطال نظريه برخي خاورشناسان مي‌انجامد که نه‌تنها بسياري از آموزه‌هاي اعتقادي و کلامي را برگرفته از ساير اديان و يا ديگر عوامل بيروني مي‌دانند، بلکه حتي پيدايش و تطور علوم اسلامي و از جمله علم کلام را نيز متأثر از عوامل خارجي مي‌شمارند و نقش آيات و معارف قرآن را بکلي انکار می‌کنند و يا نقش چندان مؤثري براي آنها ترسيم نمي‌نمایند.
کليدواژه‌ها: قرآن کريم، خاورشناسان، علم کلام، معارف قرآن، تاريخ کلام.